Tumoren kunnen overal in het lichaam voorkomen, waaronder in de mond. Tumoren in de mond vormen 6% van alle soorten tumoren.
Tumoren in de bek zijn vaak kwaadaardig. De meest voorkomende kwaadaardige tumoren in de mond zijn maligne melanoom, plaveiselcelcarcinoma, fibrosarcoom en acanthomateus epulide. Mannelijke honden hebben 2-4 keer meer kans op het ontwikkelen van tumoren in de bek dan vrouwelijke honden. Vooral bij cocker spaniels, Duitse herders, weimaraners, golden retrievers, gordon setters, miniatuur poedels en boxers zien we een verhoogde kans op tumoren in de bek.
Wanneer we vermoeden dat de tumor kwaadaardig is, is het verstandig om te starten met het maken van röntgenfoto's van de longen om te kijken of er reeds zichtbare uitzaaiingen zijn. Bij sommige tumoren is kaakbot betrokken, we kunnen dan röntgenfoto's maken van de kaak. Ook voelen we de regionale lymfeklieren na op vergroting en asymmetrie. Het is aan te raden een DNAB (dunne naald aspiratie biopt) af te nemen van de regionale lymfeklier om te controleren op uitzaaiingen. De laatste stap is biopsie, het verwijderen van een stukje weefsel uit de tumor voor onderzoek. Enkel cytologie (celonderzoek) is meestal onvoldoende, doordat er veel kapotte cellen en ontstekingscellen bij aanwezig zijn, en hierdoor vaak te weinig informatie over de tumorcellen is. Weefselonderzoek is belangrijk voor het onderscheid goed- of kwaadaardig, de behandelmogelijkheden en de prognose (vermoedelijk verloop van de ziekte). Vaak is er een narcose nodig voor uitgebreid onderzoek. De behandeling van tumoren is vaak multimodaal, dat wil zeggen een combinatie van chirurgie, bestraling en chemotherapie.
Gelukkig is het mogelijk om in sommige gevallen door middel van een beugel de verkeerde stand te corrigeren. Neem hiervoor op tijd contact op met een dierenarts. Sommige correcties kunnen alleen vlak na het wisselen plaatsvinden.
Plaveiselcelcarcinomen gaan uit van plaveiselcellen (cellen die onder andere huid en slijmvliezen bekleden). We zien de tumor over het algemeen bij wat grotere honden. De tumor kan in bot groeien. Of de tumor gaat uitzaaien is afhankelijk van waar deze zich precies bevindt. Er is weinig kans op uitzaaiingen wanneer de tumor zich rostraal (helemaal vooraan in de mondholte) bevindt. Wanneer de tumor zich op de keelamandelen of tongbasis bevindt is de kans op uitzaaien groot. Indien mogelijk wordt gestart met chirurgie, al kan dit inhouden dat een deel van de boven- of onderkaak verwijderd moet worden. Dit verlengt de overlevingstijd aanzienlijk met gemiddeld 10-26 maanden. Ook bestraling en chemotherapie kunnen onderdeel van de behandeling zijn, en de overlevingstijd nog verder verlengen (tot 36 maanden).
Fibrosarcomen zien we vooral bij grotere hondenrassen, vooral de golden en labrador retriever. Vaak zijn de dieren nog niet erg oud, gemiddeld 7,3-8.6 jaar oud, en net wat vaker bij mannelijke dieren. Het is opnieuw een moeilijke diagnose om te stellen. Uit weefselonderzoek van een fibrosarcoom komt vaak een uitslag die een goedaardige tumor doet vermoeden. Toch zal de behandeling agressief moeten zijn, zeker als de tumor snel groeit. De tumor groeit erg invasief (in omliggend weefsel), dit geeft de grootste problemen. Een fibrosarcoom zaait slechts in 30% van de gevallen uit naar regionale lymfeklieren en/of de longen, wat dus veel minder vaak voor problemen zorgt.
Bij behandeling bestaande uit chirurgie in combinatie met bestraling zien we de beste resultaten.
Bij honden zien we regelmatig (fibromateuze) epuliden. Dit zijn goedaardige verdikkingen van het tandvlees. We zien deze goedaardige epuliden vaak bij mannelijke honden vanaf 8-9 jaar. Ze groeien traag, zaaien niet uit, en zijn meestal eenvoudig te verwijderen door middel van chirurgie. Een acanthomateus epulide daarentegen gedraagt zich lokaal erg agressief, en groeit vaak in het bot van de boven- of onderkaak. We zien deze tumor vaker bij Shetland en old Englisch sheepdogs, op een gemiddelde leeftijd van 7-10 jaar. Vaak treedt de tumor op aan de voorzijde van de onderkaak. De tumor zaait niet uit. Bij behandeling bestaande uit chirurgie in combinatie met bestraling zien we de beste resultaten.
